مدیرمسئول روزنامه هفت صبح در گفت و گو با پایگاه اطلاع رسانی بیست و یکمین جشنواره ملی رسانه‌های ایران ضمن برشمردن این جشنواره به عنوان یک کار لازمی که خلا اش کاملا احساس میشده است در مورد اهمیت جوایز این جشنواره و تاثیری که میتواند بر فعالان رسانه ای داشته باشد اینگونه توضیح داد:«این جایزه چیزی است که رسیدن به آن هدف بسیاری از گزارشگران و رسانه ها است لذا این این جایزه باید جایگاه بزرگی داشته و منحصر به فرد باشد. در این صورت برنده شدن جایزه میتواند یک موج ایجاد کرده و باعث ایجاد جاه طلبی مثبت در بین اصحاب رسانه بشود و باعث شود معیارهای روزنامه نگاری برای خیلی از افراد مهم تر شده و آنها دقیق تر این معیار ها را مورد نظر قرار دهند. خطری که وجود دارد این است که این جایزه به یک چیز معمولی و روتین تبدیل شود و هر تیتر و صفحه بندی خوبی مستحق دریافت جایزه شناخته شود.»
آرش خوشخو پیشنهادش برای جلوگیری از تبدیل جایزه جشنواره به یک امر معمولی را اینگونه ارائه داد:«پیشنهادم این است که تعداد جوایز محدود شده و جایزه اهدایی را بزرگتر کنند تا رسیدن به آن برای هر ژورنالیست و خبرنگاری تلقی شود. به طور مثال در کار ژورنالیستی تیتر خوب یک کار معمول محسوب میشود و نباید جدا از یک مجموعه کار دیده شود.»
خوشخو در ادامه جایگاه رسانه به عنوان نهادی منتقد را اینگونه تشریح کرد:« مطبوعات و رسانه ذاتا برای انجام بهتر کار خود باید رو به روی نهادها و ساختارها باشند البته من نمیگویم دشمن باشند اما همواره باید نسبت به جریانات متصدی قدرت و ثروت منتقدانه، نقطه زن و دقیق عمل کنند. البته باید این مسئله از جانب مسئولین هم درک شود که کار رسانه همین است و تا وقتی که درک نشود ناچاریم با کلماتی همچون انتقاد پذیری و نقدمصلحانه این مسئله را در جامعه قابل درک کنیم.»
مدیرمسئول روزنامه هفت صبح درادامه لوازم نقد مصلحانه را اینگونه توضیح داد:«ما در یک جامعه چند قطبی هستیم و مقداری خشم و کینه هم همواره در بخش‌هایی از جامعه وجود دارد. باتوجه به در دسترس قرار گرفتن رسانه برای افراد مختلف این خشم و کینه قدرت بروز پیدا کرده و زمانی که وارد رسانه میشود سو تفاهم هم ایجاد می‌کند. نقد کردن نیاز دارد تا وجود کنشگر رسانه‌ای از کینه خالی شود و کسانی که کار رسانه‌ای را خوب درک کرده‌اند، خود ژورنالیسم را دوست دارند و آن را به عنوان پلی برای اتصال به قدرت در نظر نمی‌گیرند درک میکنند که چرا انتقاد باید بدون کینه‌توزی و گزندگی مبالغه آمیز طرح شود. اما متاسفانه هم فضای ما چند قطبی است و هم کسانی که به رسانه به عنوان پل اتصال به قدرت نگاه میکنند و وجودی پر از خشم و کینه دارند وارد این عرصه شده‌اند. این مشکلاتی است که فضای ژورنالیستی ما با آن دست به گریبان است و برای اینکه به تعادل برسد نیاز است چندین دوره جشنواره برگزار شود تا بالاخره به آن چیزی که نقد مصلحانه تعبیر میشود نزدیک شویم.»
خوشخو همچنین درباره شیوه های تبیین وقایع نیز صحبت کرد و با بدون مشکل توصیف کردن این شیوه ها علت اصلی قانع نشدن مردم نسبت به خیلی از مسائل را عدم درک صحیح مسئولین دانست و گفت:«من فکر نمیکنم در شیوه‌های بیان مشکلی وجود داشته باشد. نکاتی که به عنوان مسائل ملتهب جامعه تشریح میشود همینقدر حساس و ملتهب است. به نظرم بخشی از قضیه درک نکردن مصالح روز دنیا از سوی بخشی از مسئولین و چهره‌های متنفذ جامعه است. هنوز این درک بوجود نیامده است که این جامعه به هر دلیلی یک طبقه پر شمار و متنفذ دارد.»
وی درپایان با اشاره به تفاوت های فرهنگی زیاد در جامعه ایرانی این تفاوت هارا عامل ایجاد چندقطبی‌های متعددی دانست که باعث میشود فعالیت رسانه‌ای منصفانه به کاری سخت بدل شود.
فراخوان بیست و یکمین جشنواره ملی رسانه‌های ایران