برگزاری جشنواره به دیده شدن آثار اهالی رسانه کمک می‌کند

مدیر مسئول روزنامه شرق در گفت و گو با پایگاه اطلاع رسانی بیست‌و‌یکمین جشنواره ملی رسانه‌های ایران ضمن با اهمیت دانستن برگزاری جشنواره در مورد اثرات این رویداد گفت: «برگزاری جشنواره در زمینه‌های غیر رسانه‌ای خوب است و برای رسانه ضرورت بیشتری نیز دارد چرا که فعالان رسانه‌ای که بیشتر هم بر حسب علاقه این حرفه را برگزیده‌اند دوست دارند کارشان دیده شود. دیده شدن آثار نیز دو مسیر دارد یکی بازنشر داده شدن توسط مخاطبان و دیگری مورد تقدیر قرار گرفتن از جانب داوران است که برای فعالان این حوزه امتیاز مادی و معنوی محسوب می‌شود. بنابراین نفس برگزاری جشنواره از اهمیت بالایی برخوردار است چرا که جشنواره رسانه این فرصت را برای اهالی رسانه فراهم میکند که آثارشان دیده شود».

مهدی رحمانیان پیشنهاداتش برای برگزاری هرچه بهتر جشنواره را اینگونه تشریح کرد:«پیشنهاد من این است که حداکثر صاحبان رسانه بتوانند در جشنواره حضور داشته باشند و داوری آثار نیز توسط کسانی صورت گیرد که افراد معتدل، با دانش و با تجربه‌ای بوده و مورد قبول اکثریت هستند. این دو عامل جشنواره را غنی کرده و باعث می‌شود تا ناظران جشنواره را واجد پختگی و بلوغ ارزیابی کنند».

رحمانیان در ادامه با اشاره به اینکه در دنیای امروز خبر به سرعت و بدون نیاز به رسانه‌های جمعی و رسمی درجهان پخش میشود در مورد تغییر در شیوه فعالیت این رسانه‌ها می‌گوید:«خبر الان دیگر در لحظه است. قبلا فعالیت در روزنامه به این شکل بود که ما روزنامه را چاپ می‌کردیم و اگر اتفاق مهمی رخ می‌داد گاها تعدادی از همکاران را برمی‌گرداندیم و چاپ دو میرفتیم برای اینکه مخاطبان فردا بتوانند با آن خبر رو به رو شوند. اما الان دیگر اینگونه نیست چون خبر در لحظه در اکثر جهان منتشر می‌شود. آنچه که اهمیت دارد پخت و پز بعد از حادثه است که در قالب تحلیل، گزارش و نظرات کارشناسان امر مطرح میشود. اهمیت این موارد برای رسانه‌های کنونی باید بیشتر از خود خبر باشد. چرا که خبر به سرعت پخش شده و روایت پس از خبر اهمیت بیشتری دارد».

مدیر مسئول روزنامه شرق در واکنش به مورد توجه قرار گرفتن روزنامه نگاری تحقیقی در جشنواره بیست و یکم در باب اهمیت این ژانر فعالیت رسانه‌ای می‌گوید:«روزنامه نگاری تحقیقی یک ژانری است که هیچوقت کهنه نمی‌شود. در دنیا همواره مورد توجه بوده و تاثیرات بسیار عمیقی هم گذاشته است. در انتخابات آمریکا چندین بار اثرات روزنامه نگاری تحقیقی و اینکه چگونه توانسته در تغییر روسای جمهور موثر واقع شود را شاهد بوده‌ایم. اما در ایران به خاطر آفت‌هایی که ممکن است روزنامه نگاری تحقیقی داشته باشد کمتر رسانه‌ها به سراغ آن می‌روند با این وجود در کشور ما نیز این ژانر مورد توجه بوده و باید باشد».

مهدی رحمانیان همچنین به دیگر بخش ویژه جشنواره بیست و یکم یعنی انسان رسانه‌ها نیز اشاره کرده و در توصیف رسانه‌های فردی به عنوان فرصت میگوید:«شبکه های اجتماعی فرصت خوبی در اختیار رسانه‌های فردی یا اصطلاحا انسان رسانه‌ها قرار داده است. این افراد قبلا باید به دنبال مجوز گرفتن می‌رفتند و رسانه راه می‌انداختند که زمان بر بود. اما درحال حاضر برخی افراد به تنهایی خودشان یک رسانه‌اند که توجه به آنها و بزرگداشتشان واجد اهمیت بوده و میتواند برای دیگران انگیزه ایجاد کند. اما فردی که در جشنوار اصطلاح انسان رسانه به او اطلاق شده باید مولفه‌های فعالیت رسانه‌ای را نیز در نظر بگیرد. دقت، سرعت و انصاف نکاتی است که چه یک فرد بخواهد به تنهایی فعالیت رسانه‌ای بکند و چه یک رسانه جمعی بخواهد به فعالیت بپردازد باید به آن پایبند باشد و این مولفه‌ها را به عنوان لوازم کار خود بپذیرد».

رحمانیان درپایان در توضیح چگونگی کاهش معایب گسترش بی ضابطه رسانه‌های فردی میگوید:«آب مایع حیات بوده و فی نفسه چیز بدی نیست اما اگر همین آب تبدیل به سیل شود تخریب ایجاد میکند. برای اینکه آب تخریب بوجود نیاورد باید زیرساخت‌های مهار آن را ایجاد کرد. فضای مجازی نیز یک سری معایب و محاسن دارد که کمترکردن این معایب نیز در اختیار خود بشر است. ما نباید بترسیم از تکنولوژی و چیزهای جدید. هرچیز جدیدی به همراه خود آفت‌ها و محاسنی نیز می‌آورد. در مواقع باران جاهایی که بسترسازی شده و سدی ساخته شده سیل نمیتواند تخریب ایجاد کند و اگر زیرساخت ایجاد نشده باشد طبعا شاهد تخریب خواهیم بود. بنابراین اگر دچار آسیب می‌شویم ایراد به باران نیستف ایراد به ماست که این بستر را فراهم نکرده‌ایم».